ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ



«Το «όχι στο μνημόνιο, όχι στα αντεργατικά μέτρα» και το «πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση» είναι δυο πράγματα ασυμβίβαστα. Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη αποδέσμευσης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά απαλλαγή από τις δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ασυμβίβαστη η φιλολαϊκή ανάπτυξη με την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΚΚΕ παλεύει γι’ αυτό σε συνδυασμό, βεβαίως, με το να γίνει λαϊκή περιουσία ο πλούτος που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο, και ο φυσικός, και ο υπόγειος, και ο υπέργειος και ο πλούτος που έχουν παράξει οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια.
Το ΚΚΕ πρέπει να είναι πανίσχυρο στη Βουλή, να αξιοποιήσει τη δυνατότητα στην επόμενη Bουλή που θα είναι κινούμενη άμμος, να υπάρξουν κάποιοι νόμοι που να ανατρέπουν κάτι, έστω και ένας νόμος φιλολαϊκός να βγει είναι θετικό. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να οργανωθεί ο λαός για να διεκδικήσει το ψωμί του στο ενδεχόμενο της άναρχης πτώχευσης».

Κυρία Παπαρήγα ένα σχόλιο σχετικά με την έκθεση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Είναι όντως υπαρκτός ο κίνδυνος; Ο λαός πως πρέπει να αντιδράσει;

«Ο κίνδυνος της άναρχης ή προγραμματισμένης πτώχευσης είναι υπαρκτός, καθώς η κρίση επεκτείνεται, βαθαίνει στην ευρωζώνη. Βλέπετε σε τι κατάσταση είναι η Ισπανία. Όποιοι τρομοκρατούν το λαό με την πτώχευση για να παραλύσει δεν πρέπει να πάρουν ούτε μια ψήφο. Αυτοί όμως, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που λένε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος πτώχευσης εγκληματούν γιατί αφήνουν το λαό ανοργάνωτο και αφοπλισμένο».






ΑΘΗΝΑ 30/5/2012                            ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΣΡ



          Τα στοιχεία που πρόσφατα έδωσε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για την προβολή των κομμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαΐου 2012, σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ διαστρεβλώνουν την κατάσταση και παρουσιάζουν μια εντελώς ψευδή εικόνα.
          Συγκεκριμένα δίνει ότι το ΚΚΕ:
·         Στη ΝΕΤ – ΕΤ 1 είχε 98 εμφανίσεις στελεχών – υποψηφίων, ενώ σε όλη αυτήν την περίοδο οι προσκεκλημένοι από το ΚΚΕ στις συζητήσεις ήταν μόλις 26, συμπεριλαμβανομένων και των συνεντεύξεων που έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και τις οποίες το ΕΣΡ δεν προσμετράει.
·         Στο MEGA: 74 αντί για 17,
·         Στον ΑΝΤ 1: 93 αντί για 19,
·         Στον ΣΚΑΪ: 74 αντί για 23,
·         Στον ALPHA: 40 αντί για 8,
·         Στο STAR: 63 αντί για 14.
          Έτσι εμφανίζει ότι στο σύνολο το ΚΚΕ είχε 442 εμφανίσεις στελεχών, ενώ αυτές ήταν 121. Μάλιστα οι περισσότερες στην πρωινή, μεσημεριανή και απογευματινή ζώνη και λιγότερες ήταν στη βραδυνή ζώνη, που έχει τη μεγαλύτερη τηλεθέαση.
          Η προκλητικά άνιση προβολή των κομμάτων σε βάρος του ΚΚΕ συνεχίζεται και στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμβιβαστεί και καλεί τα μέλη, τους οπαδούς, τους φίλους του να παρέμβουν με τη δράση τους ώστε να φτάσει πλατιά η φωνή και οι θέσεις του ΚΚΕ σε όλους τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες.



ΑΘΗΝΑ 30/05/2012                          ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το μαλακό μνημόνιο...

Ποιος είναι αυτός που μιλάει;

Την Ευρωπαική Ένωση και τα μάτια τους! Κράτα κόντρα..

Προ των πυλών η άναρχη πτώχευση για το λαό


Σε δήλωσή της το Σάββατο για τις εκλογές, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημείωσε:
«Η προεκλογική αγωνία των άλλων κομμάτων, το τι θα γίνει στις 18 Ιούνη και μετά, ένα στόχο έχει: Πώς θα υπηρετηθεί και μόνο η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Μετά τις 18 Ιούνη θα αποδειχθεί επίσης ότι είναι ξεπερασμένη και η συζήτηση ποιες τροποποιήσεις μπορούν να γίνουν στο μνημόνιο, ποιες τροποποιήσεις δέχεται η ΕΕ ή όχι, για τον εξής λόγο: Η άναρχη πτώχευση είναι προ των πυλών για τον ελληνικό λαό τους επόμενους μήνες, ενδεχομένως και μέσα στο 2013.
Προειδοποιούμε, λοιπόν, τον ελληνικό λαό. Σε αυτή την περίπτωση απέναντί του είτε είναι κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή κυβέρνηση θα είναι αντίπαλός του. Δεν πρόκειται να στηρίξει το λαό καθόλου. Αντίθετα, ο λαός και στην προεκλογική περίοδο και αμέσως μετά πρέπει να είναι απολύτως προετοιμασμένος και οργανωμένος, γιατί θα χρειαστεί να διεκδικήσει με τα ίδια του τα χέρια το δικό του το ψωμί. Κανείς άλλος από τα πάνω δεν πρόκειται να του δώσει τίποτα.
Να γιατί χρειάζεται ένα ΚΚΕ ισχυρό, δυνατό. Γιατί είναι το κόμμα εκείνο που, χωρίς να φοβάται τις θυσίες, χωρίς να φοβάται κανένα εμπόδιο μπροστά του, θα τα δώσει όλα για να αναπτυχθεί η εργατική λαϊκή δράση, να απελευθερωθεί πλήρως η λαϊκή πρωτοβουλία και να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Διαφορετικά ο λαός θα οδηγηθεί σε μια τραγωδία».

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ






ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

         
Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ - ΚΟΡΟΪΔΙΑ
ΤΩΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ
Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΚΑΛΠΗ

Να γιατί το ΚΚΕ, όταν ρωτήθηκε προεκλογικά τι θα κάνει στην περίπτωση που θα πάρει διερευνητική εντολή, ξεκαθάρισε με ειλικρίνεια και παλικαρίσια μπροστά στο λαό (αδιαφορώντας για το όποιο κόστος σε ψήφους θα είχε), ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ. Το ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που αντικειμενικά συνεπάγεται αντιλαϊκή διέξοδο από την κρίση. Γνωρίζει καλά τις θέσεις και την πρακτική των άλλων κομμάτων, ότι καμία από τις προτεινόμενες κυβερνήσεις, είτε υπέρ της «διαπραγμάτευσης» είτε υπέρ της «τροποποίησης» και ενός νέου Μνημονίου, δεν πρόκειται να λύσει οξυμένα λαϊκά προβλήματα, να ακουμπήσει έστω τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό είναι το περιεχόμενο της ιστορικής ευθύνης για το οποίο μας εγκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς του επιστρέφουμε το σχόλιο ότι επιδεικνύει ιστορική ανευθυνότητα απέναντι στο λαό.
Ο σεβασμός στο θεσμό των εντολών δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνονται διερευνητικές προσπάθειες από ένα ή άλλο κόμμα με υποκριτικές συζητήσεις και προτάσεις, από την στιγμή που έχει αποφασίσει, ένα ή περισσότερα κόμματα, να μη συμμετέχει, καθώς επιθυμεί το νέο εκλογικό γύρο για τους δικούς του στόχους. Γιατί λόγου χάρη ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή δεν έλεγε ότι θέλει αυτοδυναμία, πράγμα που είναι δικαίωμά του, ώστε να μη παιχθεί ένα τέτοιο άθλιο παιχνίδι που θα συνεχισθεί δυστυχώς και τις επόμενες μέρες;
Για το λόγο αυτό ζητήσαμε χθες την διενέργεια των εκλογών, όχι γιατί οι εκλογές αποτελούν – όπως συνήθως λένε – την κορυφαία λαϊκή παρέμβαση – λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά για να σταματήσει η κοροϊδία. Οδηγούμαστε έτσι και αλλιώς σε εκλογές. Επομένως ο λαός πρέπει να ετοιμασθεί να παρέμβει, βγάζοντας συμπεράσματα και από αυτήν την διαδικασία εμπαιγμού. Προδιαγεγραμμένα παιχνίδια. Αλλά και αν στην τελική φάση υπάρξει κάποια κυβέρνηση της τελευταίας στιγμής, πάλι ο λαός πρέπει να είναι στο πόδι γιατί οι εκλογές θα είναι προ των πυλών.

 

ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ


Εκτιμάμε ταυτόχρονα ότι το κάθε κόμμα μέσω της διαδικασίας των εντολών επιχείρησε να βάλει στο κέντρο της προσοχής του λαού νέα παραπλανητικά διλήμματα ώστε στην περίπτωση εκλογών να εγκλωβισθεί ο λαός σε παλιά και εκσυγχρονισμένα διλήμματα, να μειωθεί η αντοχή ριζοσπαστικών λαϊκών μαζών απέναντι στις πιέσεις.
Τέτοια διλήμματα είναι:
ΠΡΩΤΟ: ευρώ ή δραχμή, ενώ και με ευρώ και με δραχμή ο λαός θα είναι εξαθλιωμένος.
ΔΕΥΤΕΡΟ: ελληνική ή ευρωπαϊκή λύση, ενώ το ζήτημα κρίνεται στην ταξική πάλη και αναμέτρηση και μέσα στην Ελλάδα ως προτεραιότητα και βεβαίως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όχι με τις διαπραγματεύσεις αλλά ενισχύοντας το πανευρωπαϊκό εργατικό λαϊκό κίνημα στην πάλη κατά της ΕΕ, στην ρήξη μαζί της.
ΤΡΙΤΟ: λιτότητα ή ανάπτυξη, αφού ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης συνεπάγεται την λιτότητα στις συνθήκες του οξυμένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ενδοϊμπεριαλιστικών οξυμένων αντιθέσεων.
ΤΕΤΑΡΤΟ: δεξιά η αριστερά, ή Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο, διλήμματα που θα πάρουν και άλλες μορφές, ανάλογα με τις εξελίξεις, με νέας μορφής δίπολο κεντροδεξιά – κεντροαριστερά. Τα παραπάνω διλήμματα με κορυφαία ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν στο περιθώριο και συσκότισαν τις πραγματικές αντιθέσεις μέσα στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

 

Το πραγματικό ερώτημα

που αφορά στον ελληνικό λαό είναι:


ΕΛΛΑΔΑ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ Ή ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ. Η πραγματική αντίθεση εντός Ελλάδας και μέσα στην Ελλάδα και στην ΕΕ είναι ανάμεσα στους καπιταλιστές επιχειρηματίες, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και την ύπαιθρο, την αντίθεση ανάμεσα στη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας και την εξουσία για την μακροημέρευση της αστικής τάξης.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς μεταλλάξεις αλλά και το γενικότερό του πρόγραμμα επιχειρεί να περάσει στο λαό με αριστερό προσωπείο ότι μπορεί να συνυπάρχουν και να ευημερούν οι εργαζόμενοι και οι καπιταλιστές. Ζητά μάλιστα κοινωνική στήριξη στην κυβέρνηση της αριστεράς, θέλοντας από πριν να πείσει το λαό να είναι χειροκροτητής, ενώ ο λαός απέναντι στην κυβέρνηση οφείλει να διεκδικεί, να ελέγχει, να είναι χειραφετημένος. Θέλει από πριν να επιβάλλει μειωμένες απαιτήσεις στο λαό με το δίλημμα δεξιά – αριστερά, στην λογική του ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του ’80. Με τις σημερινές του θέσεις δεν αποτελεί βεβαίως πιστή μίμηση του ΠΑΣΟΚ, που τότε είχε προωθημένα συνθήματα όπως ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ. Το μιμείται στην τακτική του, άρα τόσο χειρότερο για το λαό.
Το καθένα από τα κόμματα που είχαν την ευθύνη της εντολής, και αυτά που πήραν μέρος στο διάλογο, αξιοποίησαν τις ωμές παρεμβάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ για να εμπεδώσουν τα διλήμματα. Οι καταδικαστέες αυτές παρεμβάσεις δεν είναι ούτε νέες, ούτε πρωτόγνωρες. Υπήρξαν και στο απώτερο παρελθόν, υπήρξαν ωμά και εκβιαστικά στην διάρκεια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου και θα συνεχιστούν μετεκλογικά όποια κυβέρνηση συγκροτηθεί. Εδώ αποκαλύπτεται επίσης ότι κυβέρνηση που δηλώνει ότι πάση θυσία θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην ΕΕ δεν μπορεί να διαπραγματευθεί ή να επαναδιαπραγματευθεί υπέρ της φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση, υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων. Τελικά θα υπογράψει τις ευρωενωσιακές αποφάσεις, βάζοντας το πολύ – πολύ ένα αστερίσκο όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ τον πρώτο καιρό που αναδείχθηκε στην διακυβέρνηση.
Η μόνη πατριωτική φιλολαϊκή θέση είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους εκβιασμούς της.
Τα παραπάνω εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα διαμορφώνουν το νέο δίπολο της δικομματικής εναλλαγής, απόλυτα ανώδυνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, και τελικά χρήσιμο και για την ΕΕ, αφού όλοι δηλώνουν συμμετοχή άρα και συμμόρφωση. Αυτό το δίπολο δεν πρέπει ο λαός να το ενισχύσει με την ψήφο του, να το αναπαράγει, να το στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο.
 Κάνοντας ο ένας επίθεση στον άλλο, επιδιώκουν να σταθεροποιήσουν και να βαθύνουν στην συνείδηση του λαού τον μονόδρομο ενσωμάτωσης στην ΕΕ, και κατά συνέπεια και στο ΝΑΤΟ και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όσο και αν το δεύτερο το αφήνουν στο απυρόβλητο, λες και δεν αφορά την κυβέρνηση που τελικά θα εκλεγεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις μεταξύ τους προτάσεις που αντάλλαξαν και στα 5 σημεία που πρόβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνία δεν περιλαμβάνει ούτε ως άξονα και περιεχόμενο βέβαια, τι θα κάνει η κυβερνητική αντιπροσωπεία της κυβέρνησης Τσίπρα όταν πάρει μέρος στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, με θέμα την ιμπεριαλιστική στρατηγική της «έξυπνης άμυνας», δηλαδή με αντικείμενο μέτρα και επιλογές για να γίνει η ιμπεριαλιστική συμμαχία πιο ευέλικτη και πιο φονική. Υπενθυμίζουμε ότι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ πραγματοποιείται 20-21 του Μάη. Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας την αυτοδυναμία και την κυβέρνηση, θέλει να αποφύγει να δεσμευθεί τώρα, ή να γλιτώσει την συμμετοχή σε μια σύνοδο που λίγες μέρες μετά την συγκρότηση κυβέρνησης θα αποκαλύπτονταν με την υπογραφή της απόφασης της συνόδου του ΝΑΤΟ.
Ο εκλεκτικισμός και η επιλογή θεμάτων είναι το χαρακτηριστικό των 5 σημείων του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να προσεγγισθεί ειδικό ακροατήριο, λες και μια κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει εφ’ όλης της ύλης προβλήματα. Παρέμβαση είχαμε από τον πρόεδρο του ΣΕΒ για την εξασφάλιση της σταθερότητας της Ελλάδας στην ΕΕ σε αντίθεση με το λαό και ως πρόληψη στην όξυνση της ταξικής πάλης.
Η ΝΔ  δουλεύει την λαϊκή συνείδηση με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την χώρα εκτός ΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά ότι πάση θυσία θα διασφαλίσει την παραμονή της Ελλάδας, πράγμα που είναι αλήθεια, ενώ ταυτόχρονα ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι ο «ευρωμονοδρόμος» μπορεί να γίνει ανθρωπινότερος και φιλολαϊκός. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι μπορεί να τα βρει με το ΣΥΡΙΖΑ αφού δηλώνει υπέρ της ΕΕ και του ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψεύδεται ότι θα ακυρώσει το μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και ότι θα απαλλάξει το λαό από το χρέος. Και οι τρεις μαζί και η ΔΗΜΑΡ από διαφορετικά κανάλια οδηγούν τον λαό στον ίδιο εκβιαστικό φόβο, βάζουν φραγμό σε πραγματικά διαφορετική, ριζική εναλλακτική λύση.
Είναι διλήμματα που υπηρετούν απολύτως την αγωνιώδη προσπάθεια της άρχουσας τάξης, μπροστά στον κίνδυνο του λαϊκού ξεσηκωμού, για μια ανασύνταξη του πολιτικού προσωπικού, μέσω της διαμόρφωσης ενός ανανεωμένου δίπολου κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, κεντροδεξιά ή αριστερά με πλήρως ενσωματωμένη την κυβερνώσα αριστερά. Η κυβερνώσα αριστερά που δεν διστάζει τάχα να αναλάβει ευθύνες είναι το όχημα της ενσωμάτωσης, της υποταγής ως το τσάκισμα του εργατικού κινήματος, της ματαίωσης της κοινωνικής συμμαχίας του με τους αυτοαπασχολουμένους της πόλης και της υπαίθρου. Με όπλο το μαστίγιο αλλά και κατά περίπτωση και το καρότο, για ένα κίνημα χειροκροτητή, εξαγορασμένο με ανώδυνες για το σύστημα και προσωρινές παροχές ψίχουλα σε συνθήκες μειωμένων απαιτήσεων λόγω της κρίσης, της εξαθλίωσης. Ξεχωριστός στόχος για να πετύχει η πιο πάνω στρατηγική επιδίωξη είναι να αδυνατίσει με κάθε μέσο, ακόμα και με καταστολή ο πρωτοποριακός ρόλος του ΚΚΕ στο εργατικό λαϊκό κίνημα, στη συσπείρωση αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ή να το υποχρεώσει σε μετάλλαξη, ώστε να ενισχύσει το δίχτυ ασφαλείας του συστήματος. Οι μόνοι ικανοποιημένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Καμία από τις δύο αλληλοδιαπλεκόμενες απόπειρες δεν θα ευοδωθεί.
Η εκλογική αναμέτρηση ξεκίνησε. Είναι μια ευκαιρία να κατανοηθεί από τον δοκιμαζόμενο λαό ότι είναι ορατός ο κίνδυνος, ο ριζοσπαστισμός που έδειξε, η τάση αναζήτησης εναλλακτικής λύσης να υποταχθεί στη χίμαιρα της «λύσης εδώ και τώρα», του μικρότερου κακού, «κάτι καλύτερο» και ό,τι να είναι.
Δεν ζούμε στην 10ετία του ’70 ούτε του ’80 με κυβέρνηση ΝΔ και μετά ΠΑΣΟΚ σε συνθήκες ευνοϊκής καπιταλιστικής συγκυρίας. Αυτή η περίοδος τέλειωσε, μια περίοδος που ευνόησε ορισμένες παραχωρήσεις και ανώδυνες για το σύστημα μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, που είχαν προ πολλού γίνει στην καπιταλιστική Ευρώπη. Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης αναπόφευκτα οδηγεί στην οικονομική κρίση, στις σημερινές μάλιστα συνθήκες πραγματοποιήθηκε μια ιστορική ρεβάνς κατά των λαών της Ευρώπης με την κατάργηση των όποιων μεταπολεμικών και μεταπολιτευτικών για την Ελλάδα κατακτήσεων, παραχωρήσεων.
Δίνεται η ευκαιρία σε όσους θέλουν να διεκδικήσουν καλύτερη ζωή και μέσα από την τραγελαφική εικόνα της βδομάδας των εντολών, όπου το κάθε κόμμα προσπαθούσε να χαϊδέψει αυτιά, να εμφανισθεί ως αγωνιστής διαπραγματευτής, να διορθωθεί η λαϊκή ψήφος ως προς την ενίσχυση του ΚΚΕ.
Να προβληματισθεί για το περιεχόμενο της φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση και της φιλολαϊκής ανάπτυξης, τι σημαίνει λαϊκή διακυβέρνηση.
Η άλλη μέρα που έρχεται θα είναι ακόμα πιο δύσκολη και ο λαός δεν πρέπει να κρατήσει στάση αναμονής, να πιστέψει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει διόρθωση ή και ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής που έζησε και έχει όνομα, καπιταλισμός, είναι ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ με ή χωρίς Μέρκελ και Σαρκοζί.
Η μεγάλη ευκαιρία που έχει ο λαός σήμερα είναι να χρησιμοποιήσει την πείρα του, να μη την πετάξει στο καλάθι των αχρήστων στο όνομα της κρίσης, των διλημμάτων και των αυταπατών. Ο λαός και η χώρα χρειάζονται ένα ισχυρό ΚΚΕ και ένα κίνημα απολύτως χειραφετημένο από κάθε κυβερνητικό και εργοδοτικό – ευρωενωσιακό εναγκαλισμό. Επομένως η ψήφος πρέπει να υπηρετεί την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας, και γι αυτό έχει σημασία η ενίσχυση του ΚΚΕ.
Κάθε υποχώρηση από αυτήν την προοπτική θα πληρωθεί πολύ ακριβά από το λαό με νέα βάσανα και απογοητεύσεις, με χαμένο πολύτιμο χρόνο.


ΑΘΗΝΑ 10/05/2012                          ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Διαπιστευτήρια σε ΕΕ - κεφάλαιο


Διαπιστευτήρια σε ΕΕ - κεφάλαιο
Η δεύτερη μέρα κύλησε χτες με τη διερευνητική εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και όλο και πιο έντονα βγαίνει στην επιφάνεια το ότι εδώ έχει αρχίσει η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού κύρια με το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και με την επανασυσπείρωση του χώρου της λεγόμενης «κεντροδεξιάς». Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει «αντιμνημονιακά», αλλά στηρίζει και την υγιή επιχειρηματικότητα. Ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η «αντιμνημονιακή γραμμή» είναι χρήσιμη για να διεκδικήσει άλλους αναπτυξιακούς όρους για την Ελλάδα σε μια Ευρώπη που αλλάζει, για την επιχειρηματικότητα. Και φυσικά, το ότι έχουμε μια Ευρώπη που αλλάζει το υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά κόρον προεκλογικά και τα στελέχη του το επαναλαμβάνουν μετεκλογικά. Ποια είναι η αλλαγή στην Ευρώπη; Το ότι στη Γαλλία αναδείχθηκε σοσιαλδημοκρατική ηγεσία. Ε, και; Δηλαδή, δεν έχει να θυμηθεί ο λαός μας πάμπολλες περιόδους που οι σοσιαλδημοκράτες ήταν στα πάνω τους στην ΕΕ; Και σε αυτές τις περιόδους, όμως, ο λαός μας και οι λαοί της Ευρώπης μόνο απώλειες είχαν να μετρήσουν στο εισόδημα και στα δικαιώματά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δίνει διαπιστευτήρια στην ΕΕ δείχνοντας ξεκάθαρα την προθυμία του να συμπορευτεί με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, όπως εξάλλου συμπορεύονται με τους σοσιαλδημοκράτες στις χώρες τους τα αδελφά του ΣΥΡΙΖΑ κόμματα στην Ευρώπη, όπως ακριβώς έκανε και ο Μελανσόν στη Γαλλία κ.ο.κ. Αλλωστε, αυτοανακηρύσσεται ως ο πιο γνήσιος φιλοευρωενωσιακός, γιατί το ΠΑΣΟΚ έφερε το ΔΝΤ και η ΝΔ συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ.
Αλλαγή στην Ευρώπη υπονοούν και το γεγονός ότι μερίδα του κεφαλαίου γλυκοκοιτάει την επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας, στο όνομα πάντα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τέτοια ανάπτυξη, καπιταλιστική, θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά για ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας. Αυτή την ανάπτυξη όμως την έχει γνωρίσει ο λαός μας, προ της κρίσης. Και τότε, η ανάπτυξη είχε έρθει με επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, γιατί αυτό που όλοι τους αναζητούν, δηλαδή οι επενδύσεις του κεφαλαίου, πάνε μαζί με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ενίσχυση του κεφαλαίου με κρατικό χρήμα. Τέτοια ενίσχυση του κεφαλαίου υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις του για τις τράπεζες και για ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Ξεκάθαρα: Δίνει διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο.
Στους πέντε άξονες που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης υποσχέθηκε προς το λαό όχι ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ μείωση μισθών και συντάξεων, δηλαδή το ίδιο που λένε όλοι, το ίδιο που έλεγαν προεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ότι δε θα κάνουν άλλες οριζόντιες περικοπές. Για τις απώλειες που έχει υποστεί ο λαός μέχρι τώρα δε λέει κάτι άμεσα ο... «έτοιμος να κυβερνήσει» ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η μόνιμη επωδός του είναι ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση. Δηλαδή, εγκλωβίζει το λαό να περιμένει λύση από τους δυνάστες του, από το συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Να γιατί είναι επιζήμια και επικίνδυνη για το κίνημα η πολιτική του: Σήμερα που άμεση ανάγκη για το λαό είναι να συσπειρωθεί και να πολλαπλασιαστεί μια ευρεία λαϊκή πλειοψηφία έτοιμη να συγκρουστεί με την ΕΕ και τα μονοπώλια, ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνει το λαό σε υποταγή στη λυκοσυμμαχία.

Ας δούμε, λοιπόν, το «πλαίσιο»...


Ας δούμε, λοιπόν, το «πλαίσιο»...
Κατά την παραλαβή της διερευνητικής εντολής ο κ. Τσίπρας δήλωσε:
«Η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση».
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να παρακάμψει και να περιορίσει τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης μέσα από ...γεωγραφικά (και μάλιστα γεωγραφικώς ελλιπή) όρια.
Ας σταθούμε σε αυτό καθαυτό το «ευρωπαϊκό πλαίσιο» εντός του οποίου - κατά τον κ. Τσίπρα - πρέπει να αναζητηθεί η «λύση» του ελληνικού προβλήματος.
Ο χάρτης του «ευρωπαϊκού πλαισίου» περιλαμβάνει:
Την Πορτογαλία και την Ιρλανδία των μνημονίων, της εκτίναξης του δημοσίου χρέους, της ύφεσης ως αποτέλεσμα της απεινούς λιτότητας, η οποία - όπως και στην Ελλάδα - φέρνει νέα μνημόνια.
Την Ισπανία που, χωρίς μνημόνιο και χωρίς χρέος, εντούτοις βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην κρίση, με την οικονομική κατάρρευση να αντανακλάται στο μανιασμένο τσουνάμι της ανεργίας.
Τη Γερμανία - την κατά πολλούς «ατμομηχανή» όχι μόνο του προβλήματος, αλλά και της «λύσης» - των 16 εκατομμυρίων φτωχών και κοινωνικά αποκλεισμένων. Των 7,5 εκατομμυρίων εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. Των εκατομμυρίων εργαζομένων με τους παγωμένους μισθούς εδώ και μια δεκαετία. Και φυσικά τη Γερμανία του «αρχιτεκτονικού οικοδομήματος» εντός της ΕΕ, ενός «οικοδομήματος» που δεν μπορεί παρά να ακολουθεί τον σιδηρούν κανόνα της καπιταλιστικής ανισόμετρης ανάπτυξης. Τουτέστιν: Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. 'Η, όπως με όρους οικονομικούς το είχε πει η κυρία Λαγκάρντ τον Οκτώβρη του 2010: «Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας».
Τη Γαλλία των επίσης 8 εκατομμυρίων φτωχών, ανέργων και κοινωνικά αποκλεισμένων, που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα.
Την Ολλανδία, που στην παρούσα φάση εκπροσωπεί με τον πιο καθαρό τρόπο τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «ευημερίας»: Παρότι η χώρα εμφανίζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, εντούτοις οδεύει σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16 δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού.
Την Ιταλία της σύμπραξης των «αριστεροκεντροδέξιων» κομματικών παρατάξεων που με τα μέτρα λιτότητας βουλιάζουν τους εργαζόμενους στην απελπισία σε σημείο να διοργανώνονται κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο διευρυνόμενο κύμα των αυτοκτονιών των οικονομικά κατεστραμμένων Ιταλών...
Τη Βρετανία, όπου, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα και αίμα».
Αυτό το «ευρωπαϊκό πλαίσιο», εντός του οποίου υπόσχεται τη «λύση» του ελληνικού προβλήματος ο κ. Τσίπρας, συμπληρώνεται από τον τυφώνα της πολιτικής αγριότητας εναντίον των λαών σε Σλοβενία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Δανία, Ρουμανία και παντού.
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα για να δούμε πώς αποτυπώνεται στη ζωή του ελληνικού λαού το «ευρωπαϊκό πλαίσιο», το πλαίσιο της ΕΕ, δηλαδή, εντός του οποίου η χώρα - κατά τον κ. Τσίπρα - θα αναζητήσει τη «λύση»:
Η - προ μνημονίων - Ελλάδα των 3 εκατομμυρίων φτωχών και χρεοκοπημένων, όπως και η - μετά μνημονίων - Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα των αστέγων, των συσσιτίων και των υποσιτιζόμενων παιδιών στα σχολεία, είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα των υψηλών ρυθμών «ανάπτυξης» με τα 77 λεπτά του ευρώ «αύξηση» στο μεροκάματο, όπως και η Ελλάδα της κρίσης με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στα μικρομάγαζα και των ενεχυροδανειστηρίων που καλούν τα λαϊκά στρώματα να βάλουν ενέχυρο από γαμήλιες βέρες μέχρι χρυσά δόντια για ένα κομμάτι ψωμί, είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα της - προ μνημονίων - εκ περιτροπής «απασχολησιμότητας», όπως και η Ελλάδα της - μετά μνημονίων - εκ περιτροπής ανεργίας, είναι η Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα της προ κρίσης υπερσυσσώρευσης αμύθητου πλούτου από τους τραπεζίτες, όπως και η Ελλάδα της μετά κρίσης τροφοδότησης των τραπεζιτών με πακτωλό «ενισχύσεων», είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα που ήταν πρώτη σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, προ κρίσης, με την Ελλάδα που είναι πρώτη σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, μετά κρίσης, είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα του ξεπουλημένου ΟΤΕ, της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, των διαλυμένων ναυπηγείων, της ξεκληρισμένης αγροτιάς, του παραγωγικού μαρασμού, της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και της εξασφαλισμένης μαύρης ανεργίας, η Ελλάδα της μεταναστευτικής εξαθλίωσης, της «Ζήμενς» και των υποβρυχίων που γέρνουν, η Ελλάδα όπου «δεν υπάρχει σάλιο» για τους γέροντες, αλλά υπάρχει αθρόα εισαγωγή όπλων από Γερμανία και Γαλλία, είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Η Ελλάδα της τρόικας, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών και των δανειακών συμβάσεων, είναι η ίδια Ελλάδα του ίδιου «ευρωπαϊκού πλαισίου» που για να φτάσει στο «σύμφωνο του ευρώ» και της αιώνιας λιτότητας, πέρασε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, από το Σύμφωνο Σταθερότητας και από τις οδηγίες Μπολκενστάιν.
Η Ελλάδα που τούτη δω την ώρα - την ώρα του λαϊκού αποδεκατισμού - οι Ελληνες εφοπλιστές χτίζουν πλοία 11 δισ. ευρώ σε Κίνα και Νότια Κορέα και οι εισηγμένοι του Χρηματιστηρίου μετρούν λειτουργικά κέρδη ύψους 15 δισ. ευρώ για τη διετία 2009-2010, είναι η Ελλάδα του «ευρωπαϊκού πλαισίου».
Αυτή είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και αυτό είναι το τόσο αγαπημένο και προσοδοφόρο για την ελληνική πλουτοκρατία «ευρωπαϊκό πλαίσιο», που κατάντησε την Ελλάδα και το λαό της εδώ που την κατάντησε. Το ερώτημα, επομένως, είναι εύλογο:
Τι είδους «σωτηρία» μπορεί να αναμένει κανείς όταν ως πλαίσιο αναζήτησης της «σωτηρίας» προσδιορίζεται - και μάλιστα προσδιορίζεται με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα - το ίδιο εκείνο πλαίσιο που έχει φέρει τη δυστυχία, το ίδιο εκείνο πλαίσιο εντός του οποίου συντελείται η συμφορά.
Και πόσο, τελικά, διαφέρει μια τέτοια πόζα, ένας τέτοιος εξωραϊσμός της βαρβαρότητας του «ευρωπαϊκού» (δηλαδή του «ευρωενωσιακού») πλαισίου, από άλλες πόζες, όπως αυτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που ενώ είναι ολετήρες παριστάνουν τους «σωτήρες»;

Κάθε φράση και μια αντίφαση


Κάθε φράση και μια αντίφαση
Δεν έχουν τέλος οι αντιφάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στο κοστούμι της διαχείρισης που ράβει για το λαό. Ορισμένα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, καλυμμένοι πίσω από θολές διακηρύξεις, ο καθένας λέει ό,τι θέλει και όπως το θέλει, προκειμένου όλοι μαζί να κοροϊδέψουν το λαό και να αρπάξουν την ψήφο του:
Μιλώντας τις προάλλες στο «Βήμα fm», ο Δ. Στρατούλης, βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε μεταξύ άλλων: «Αν γίνουμε κυβέρνηση (...) δεν θα πληρώσουμε τις δόσεις του μνημονίου για να επαναφέρουμε τους μισθούς και τις συντάξεις και θα επιστρέψουμε τα χρήματα από το χαράτσι της ΔΕΗ». Ο ίδιος, δυο αράδες πιο κάτω, ρωτάται από τους δημοσιογράφους: «Θα αποκατασταθούν οι μισθοί, οι περικοπές που έχουν γίνει; Θα επιστραφούν τα χρήματα;». Και απαντάει: «Δεν είναι αυτονόητο αυτό; Με αυτό τον προεκλογικό στόχο δεν εκλέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ;». Στους πέντε άξονες για συγκυβέρνηση που παρουσίασε προχτές ο Αλ. Τσίπρας, η αποκατάσταση των μισθών πήγε περίπατο και αντικαταστάθηκε από την «ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις». Δηλαδή, προσπάθεια (και όχι πολιτική απόφαση) να μην κοπούν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις (οι οποίοι σημειωτέον έχουν μειωθεί κατά 40 - 50% μόνο τα τελευταία δυο χρόνια) και όχι βέβαια αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων, ακόμα και στα προ μνημονίων επίπεδα, όπως έλεγαν μέχρι χτες. Το ίδιο επιβεβαίωσε ο Αλ. Τσίπρας και στη συνάντηση με τους «κοινωνικούς φορείς», λέγοντας: «Τους λέμε να μη μειωθούν οι μισθοί. Αυτοί επιμένουν (...) Τους λέμε να μην περικοπούν οι συντάξεις. Αυτοί επιμένουν». Αρα, καμιά αποκατάσταση μισθών δεν προβλέπει το πρόγραμμά τους, όπως έλεγαν πριν από μερικούς μήνες. Αποκαλυπτικότερος όλων ο Δ. Παπαδημούλης, ο οποίος είπε στο «Βήμα Fm»: «Δεν υποσχεθήκαμε ποτέ πριν τις εκλογές ότι λεφτά υπάρχουν κι αν εμείς έρθουμε στα πράγματα θα γυρίσουν οι μισθοί και οι συντάξεις, πατώντας ένα κουμπί, στο επίπεδο που ήταν το 2008 και το 2009».
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λανσάρει σαν μέτρο ανακούφισης του λαού την κατάργηση του χαρατσιού της ΔΕΗ, αν σχηματίσει κυβέρνηση της αριστεράς. Αφήνει βέβαια θολό το τι θα κάνει με εκείνους που το πλήρωσαν, αν θα τους επιστρέψει δηλαδή τα χαράτσια που κατέβαλαν, πότε και πώς. Τα οριζόντια μέτρα που φόρτωσε στο λαό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ., μόνο τα τελευταία δυο χρόνια, είναι πάνω από 50 δισ., χωρίς να υπολογίζεται η αφαίμαξη από την κατάργηση επί της ουσίας του αφορολόγητου. Το επαχθέστατο χαράτσι της ΔΕΗ, προβλέπεται να αφαιρέσει από το λαό περίπου 3,4 δισ. τη διετία 2011 - 2012, με ένα μέρος του ποσού να έχει ήδη εισπραχθεί. Αρα, η ανακούφιση που υπόσχεται η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζεται στην απαλλαγή του λαού από ένα ελάχιστο μέρος των 50 δισ. που του φόρτωσαν τα κόμματα της πλουτοκρατίας τα δυο τελευταία χρόνια, σαν οριζόντιες μόνο περικοπές και φόρους! Μέχρι εκεί φτάνουν οι δεσμεύσεις τους για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής και ενώ ο λαός με την πάλη του έχει ήδη καταφέρει να παγώσει κάθε αντίποινο για την μη καταβολή του χαρατσιού, προκαλώντας ανησυχία στην κυβέρνηση. Σημειωτέον ότι και η ΝΔ είχε κάνει παντιέρα της προεκλογικής της εκστρατείας την κατάργηση του χαρατσιού, δεσμευόμενη βέβαια ότι θα το εντάξει σε έναν νέο φόρο για την ακίνητη περιουσία.
Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το PSI, το οποίο σχετίζεται άμεσα με το μνημόνιο; Λέει ο Δ. Στρατούλης: «Θα προβούμε και σε δημόσιο έλεγχο των τραπεζών. Εχουμε δώσει ή θα δώσουμε ως ελληνικός λαός, 200 δισ. στις ελληνικές τράπεζες για να τις σώσουμε τα οποία ανήκουν στο λαό. Επομένως με το δημόσιο έλεγχο θα εγγυηθούμε καταθέσεις και θα έχουμε χρήματα για την ανάπτυξη». Ρωτάται από τους δημοσιογράφους: «Τα 200 δισ. που θα δώσουμε στις τράπεζες είναι αν εφαρμοστεί το μνημόνιο και το PSI. Αφού είπατε ότι δεν θα το εφαρμόσετε...». Απαντάει ο Δ. Στρατούλης: «Σας είπα, αυτά εμείς θα τα καταγγείλουμε». Δηλαδή; Από τη μια λένε ότι με τα 200 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, θα απαιτήσουν οι μετοχές που αγοράζει το κράτος να μετατραπούν από προνομιούχες σε κοινές και άρα το κράτος, σαν ο μεγαλύτερος μέτοχος, να έχει τον έλεγχο στη λήψη αποφάσεων. PSI όμως σημαίνει μνημόνιο, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα καταγγείλει. Θυμίζουμε ότι το PSI είναι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του χρέους, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάχθηκε. Τώρα, λέει «ναι» στο PSI σαν όχημα για κρατικοποίηση, όπως ισχυρίζεται των τραπεζών, αλλά δε θέλει το μνημόνιο που το συνοδεύει. Ο ίδιος, στην ίδια συνέντευξη διαβεβαιώνει ότι με τους ίδιους δείκτες της κεφαλαιακής επάρκειας που κινούνται όλες οι τράπεζες «θα κινηθεί και η Αριστερή κυβέρνηση». Κρατικές τράπεζες δηλαδή, με τους νόμους και τους όρους του καπιταλισμού. Αρα, τράπεζες για το κεφάλαιο και όχι για το λαό.

Αναγκαίο διαζύγιο


Αναγκαίο διαζύγιο
Νίκη! «Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις σχηματίζουν κυβέρνηση». Το διαπίστωσε χτες το βράδυ το επιτελείο του Mega. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ τους, ο Σαμαράς στηρίζει Τσίπρα. Και οι δυο στηρίζουν το ευρώ. Στηρίζουν επίσης τη διαπραγμάτευση. Ο τρίτος της παρέας, ο Βενιζέλος συμφωνεί με τους προηγούμενους.
Θλίψη... Πριν τελειώσουν οι πανηγυρισμοί ήρθε η διαπίστωση ότι τελικά παρά τις συμφωνίες δεν τα βρίσκουν. Συνεχίζουν το θέατρο, καθώς έχουν στραμμένο το βλέμμα στις επόμενες εκλογές.
Εκεί που έχει στραμμένο το βλέμμα και η αστική τάξη, η οποία επισπεύδει τις διαδικασίες για την ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, ώστε να εμφανιστεί ένας νέος διπολισμός ικανός να επανεγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις. Παρά την προσπάθεια δεν κρύβουν ότι υπάρχει κάτι κοινό στους δύο πόλους. Η υπεράσπιση της ΕΕ (το άρθρο στην «Καθημερινή» είναι χαρακτηριστικό).
Απέναντί τους έχουν μόνο το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη που επιμένει ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με λαϊκή εξουσία και εργατικό έλεγχο είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.
Στον αντίποδα παρουσιάστηκαν από τον αστικό Τύπο ως φιλολαϊκή πρόταση τα πέντε σημεία που παρουσίασε ο Τσίπρας χωρίς όμως κανείς να μπει στον κόπο να αναλύσει αυτές τις προτάσεις. Κατανοητό. Γιατί με αυτές γίνεται καθαρό πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητά καν κατάργηση του μνημονίου και αντίθετα ζητά από την εργατική τάξη να θεωρήσει δεδομένο το μέχρι τώρα τσάκισμά της. Σχετική ανάλυση έκανε μόνο ο «Ριζοσπάστης».
Δεν είναι το μόνο σημείο στην πολιτική αντιπαράθεση που επικρατεί σκοτάδι. Το γαϊτανάκι με τις διερευνητικές εντολές για το σχηματισμό κυβέρνησης έβγαλε εκτός πλάνου τη βασική πολιτική αντίθεση που έχει συγκεκριμένη ταξική αναφορά: Από τη μια, οι δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ορκίζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση κι από την άλλη το ΚΚΕ που εξαρχής έχει κάνει καθαρό ότι προκοπή μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει για το λαό.
Ο διαγκωνισμός τους, για το ποιος είναι καλύτερος ευρωπαϊστής, αποκαλύπτει και το κάλπικο διαφόρων προτάσεων που υπόσχονται τα πάντα αρκεί να μείνει άθικτη η εξουσία των μονοπωλίων. Περιορίζουν τη συζήτηση σε πέντε έξι θέματα, όταν μια κυβέρνηση πρέπει να ασχοληθεί με τα πάντα.
Το ΚΚΕ έβαλε ανάμεσα στα θέματα που πρέπει να απασχολούν το λαό και τα ζητήματα που απασχολούν την επικείμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ορισμένοι έσπευσαν να απαξιώσουν τη θέση με απορία, δήθεν, «τι θέλει ένα τέτοιο θέμα στη συζήτηση».
Κι όμως, την ίδια ώρα πυκνώνουν οι αναλύσεις που επαναφέρουν σαν στοιχείο των διακρατικών σχέσεων τη στρατιωτική ισχύ αυτής ή της άλλης δύναμης και συμμαχίας. Χτεσινή ανάλυση στην «Ημερησία» εξηγεί τη στρατιωτική υπεροχή της συμμαχίας ΗΠΑ - Γαλλίας έναντι της Γερμανίας και τα κοινά που έχουν Ολάντ και Ομπάμα. Κι εκεί που μέχρι τώρα οι αναφορές στον Ολάντ αφορούσαν στο αν φέρνει ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας, τώρα η κουβέντα γίνεται για στρατιωτικές προετοιμασίες.
Η σιγή από μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς για τη σοβούσα καπιταλιστική κρίση, τις μορφές - και πολεμικές - που μπορεί να πάρει αυτή, ο εστιασμός της προσοχής σε πλευρές της διαχείρισης, αποκαλύπτει το νέο δόκανο που στήνεται σε βάρος της εργατικής τάξης, συνολικά του λαού.
Με αυτήν ή την άλλη εκδοχή διακυβέρνησης, το αστικό σύστημα προσπαθεί να κοιμίσει την εργατική τάξη.
Το ΚΚΕ κάλεσε και πάλι το λαό να πάρει διαζύγιο απ' όσους τον καλούν να συνεχίσει στον εφιαλτικό «ευρωμονόδρομο», είτε φορούν μνημονιακό είτε αντιμνημονιακό προσωπείο. Αυτό το διαζύγιο μπορεί να επικυρωθεί και μέσα από νέες εκλογές που πρέπει να γίνουν κόντρα στα σχέδια της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής


Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής
Τηλεοπτικό σόου έχουν γίνει οι διερευνητικές εντολές για το σχηματισμό κυβέρνησης και υποκρισία των κομμάτων που την παίρνουν και την αφήνουν, στο όνομα τήρησης των αστικών θεσμών που καθόλου δε νοιάζονται για την τύχη του λαού, αλλά των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ολοι οι αρχηγοί κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, ορκίζονται στο λαό που ψήφισε να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, δηλαδή τους μεγαλοεπιχειρηματίες δίνοντας όρκους πίστης στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Ολα τα κόμματα, με κοινό στρατηγικό σημείο την ευρωενωσιακή τους στρατηγική κοροϊδεύουν το λαό με τα παιχνίδια τακτικής που αναπαράγουν το κάλπικο για το λαό δίλημμα «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί» ή «αριστερά-δεξιά» κυβέρνηση που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να τον εγκλωβίσουν ακόμη πιο βαθιά σε εχθρικά για τον ίδιο σχέδια.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η παρέμβαση του ΚΚΕ, που ζήτησε χτες «Εκλογές ΤΩΡΑ», αποκτά ξεχωριστή σημασία, από τη σκοπιά του πραγματικού λαϊκού συμφέροντος. Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ



ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Λ. Ηρακλείου 145- 142 31 ΠΕΡΙΣΣΟΣ
τηλ.:210-2592163  fax: 210-2592156



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

          Με τις δηλώσεις του σήμερα ο Αλ. Τσίπρας χρησιμοποίησε για την επόμενη εκλογική μάχη την εντολή που πήρε, κάνοντας επιμέρους προτάσεις  με στοχευμένο προεκλογικό διάγγελμα στους πιο απελπισμένους, για να τους παραπλανήσει και να υποκλέψει ψήφους.
          Πέρα από το θεμελιώδες γεγονός ότι μία κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τέσσερα – πέντε ζητήματα, αλλά τα πάντα, τα οποία ο Αλ. Τσίπρας προσπέρασε σαν να μην υπάρχουν, το ΚΚΕ υπογραμμίζει τα εξής:
          Με τις προτάσεις του Αλ. Τσίπρα δεν καταργούνται το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση. Παρόλα αυτά παρουσίασε ως φιλολαϊκή διέξοδο ορισμένες που συγκαλύπτουν τη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση των μονοπωλίων και των κομμάτων τους, τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως είναι η «Στρατηγική ΕΕ 2020», πολιτικές που είναι ενσωματωμένες και στο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση.
          Οι προτάσεις του Αλ. Τσίπρα λένε σαφώς ότι οι εργαζόμενοι θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους για το οποίο δεν ευθύνονται, ενώ ο λαός έχει ανάγκη από τη διαγραφή του χρέους. Παράλληλα αυτές οι προτάσεις αφήνουν ανοιχτό το δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων και λυμένα τα χέρια των καπιταλιστών να επιβάλουν νέα αντεργατικά μέτρα (μισθούς των 400 ευρώ, ελαστικές σχέσεις εργασίας κ.α.). Αφήνουν στο απυρόβλητο τις αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία, υγεία, πρόνοια.
          Οι εξαγγελίες του για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών προς όφελος των μικρομεσαίων αποτελούν συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης, καθώς τους καταδικάζουν σε νέα δάνεια, μέσα σε συνθήκες ασφυκτικής τους περικύκλωσης από τα μονοπώλια.   
          Οι διακηρύξεις του Αλ. Τσίπρα για «παραγωγική ανασυγκρότηση με οικολογική ευαισθησία» αφορούν τον ίδιο δρόμο ανάπτυξης που οδήγησε ήδη στη βαθιά κρίση και στη χρεοκοπία του λαού, ενώ κλείνουν τα μάτια απέναντι στην Κοινή Αγροτική Πολιτική και στις συνέπειές της για τη φτωχή αγροτιά.
          Η αποσιώπηση κάθε αναφοράς στις μόνιμες συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι πολύ χαρακτηριστική της υπόκλισης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην άρχουσα τάξη και στους διεθνείς συμμάχους της. Μια τέτοια κυβέρνηση θα περιπλέξει και θα οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.
          Ο λαός πρέπει να πάρει διαζύγιο απ’ όσους τον καλούν να συνεχίσει στον εφιαλτικό «ευρωμονόδρομο», είτε φορούν μνημονιακό είτε αντιμνημονιακό προσωπείο.
          Η μάχη κρίνεται πρώτα απ’ όλα μέσα στην Ελλάδα και όχι μόνο στην ΕΕ. Εξάλλου ο περιβόητος «ευρωπαϊκός άνεμος» που δήθεν φέρνει ο Ολάντ, δεν αφορά τους λαούς, αλλά την αντιπαράθεση των μονοπωλίων κάθε χώρας για κυριαρχία.

ΑΘΗΝΑ 8/5/2012                              ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ Παρεμβαίνουν στις μετεκλογικές διεργασίες Κυβέρνηση με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να ζητά ο πρόεδρος του ΣΕΒ


ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ
Παρεμβαίνουν στις μετεκλογικές διεργασίες
Κυβέρνηση με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να ζητά ο πρόεδρος του ΣΕΒ
«Θεωρώ ότι ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ με 16%, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας, ικανής να διεκδικήσει άλλους όρους για την Ελλάδα από μία Ευρώπη που αλλάζει, στη βάση ενός εθνικού αναπτυξιακού προγράμματος για την έξοδο από την κρίση». Τα παραπάνω επανέλαβε χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ο οποίος προχώρησε σε παραπέρα αξιολόγηση του χαρακτήρα της ψηφοφορίας της προηγούμενης Κυριακής, λέγοντας ότι η αύξηση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ «αποτελεί μία συσσωμάτωση ψήφου οργής, ψηφοφόρων χωρίς ομοιογενή ιδεολογική ταυτότητα».
Ο Δ. Δασκαλόπουλος έσπευσε βέβαια να αξιοποιήσει τις αντιφατικές πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και να υποστηρίξει ότι «υπήρξε ένα ισχυρό ρεύμα καταδίκης αυτών που εφάρμοσαν στρεβλά και αναποτελεσματικά το μνημόνιο, προσφεύγοντας διαρκώς σε μέτρα κοινωνικά άδικα και οικονομικά αδιέξοδα, και αποφεύγοντας τις δομικές μεταρρυθμίσεις για να μη θίξουν το κράτος τους».
Απαντώντας στο ερώτημα αν θεωρεί ρεαλιστικό «το στόχο παραμονής στο ευρώ χωρίς εκπλήρωση των στόχων του μνημονίου», ο πρόεδρος του ΣΕΒ απέφυγε να απαντήσει ευθέως, λέγοντας ότι «η ευρωπαϊκή μας πορεία και η ευημερία μας, προϋποθέτουν νοικοκυρεμένα οικονομικά, μικρότερο και αποτελεσματικό κράτος, ανταγωνιστική παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών» που είναι στόχοι «πρωτίστως εθνικοί και όχι μνημονιακοί», εκτιμώντας ότι «μπορούν να επιτευχθούν χωρίς άλλες περικοπές και χαράτσια, αλλά με ένα τολμηρό πρόγραμμα οικονομικής απελευθέρωσης».
Τέλος, υποστήριξε ότι «η νέα Ευρώπη που διαμορφώνεται θα έτεινε ευήκοον ους σε κάθε συγκροτημένη προσπάθεια της χώρας μας προς αυτήν την κατεύθυνση».
«Πρέπει τώρα πια να αποφασίσουμε ότι η τιμωρητική διαδικασία τελείωσε και ήδη πρέπει να δώσει τη θέση της στη διαδικασία της ευπρόσωπης αλλά και στιβαρής οργάνωσης της διακυβέρνησης της χώρας», σχολίασε χτες ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου Γ. Γραμματίδης. Ζητάει, για λογαριασμό των επιχειρηματιών που εκπροσωπεί, ως «μόνη διέξοδο» την «εκ νέου άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία» καθώς κρίνει πως «είναι προφανές ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας δεν είναι εφικτός».

Άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη…


Άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη…
Αυτές τις μέρες, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά του, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κάθε φράση, κάθε απόχρωση στο λόγο και τις θέσεις των κομμάτων που του τάζουν λαγούς και πετραχήλια για δήθεν φιλολαϊκά μέτρα εντός της ΕΕ και με το κεφάλαιο «ντούρο» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, πρέπει να περνάει από δέκα κύματα και να γίνεται υλικό για συμπεράσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι θέσεις και οι άξονες για κυβερνητική συνεργασία που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι προτάσεις του, δεν είναι μόνο ψηφοθηρικό δόλωμα για τους πλέον τσακισμένους από την κυρίαρχη πολιτική, αλλά επιπλέον δείχνουν την αναξιοπιστία, την αφερεγγυότητα και τον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό.
Ορισμένα παραδείγματα:
-- Στις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», που παρουσίασε τον Απρίλη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πρότεινε «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου». Στην καινούρια της έκδοση, η ίδια πρόταση διατυπώθηκε χτες ως εξής: «Ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις». Από την καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, που σημαίνει κατάργησή τους με απόφαση της «κυβέρνησης της αριστεράς» που ευαγγελίζεται, ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε χτες στην ανάγκη για ακύρωση της εφαρμογής των μέτρων που το απαρτίζουν και μάλιστα ορισμένων από αυτά, αφού προκρίνει όσα επιφέρουν παραπέρα μισθολογικές συνέπειες σε εργαζόμενους και συνταξιούχους. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, έλεγε σε συνέντευξη στο «Κόκκινο», μια μέρα πριν τις εκλογές: «(...) για να σχηματίσουμε κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία θα προσπαθήσει, θα αγωνιστεί να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση». Μέχρι πριν από λίγες μέρες, δήλωνε ότι θα την καταγγείλει αυθωρεί και παραχρήμα. Τώρα λέει ότι θα προσπαθήσει να την καταγγείλει.
-- Χτες, στους πέντε άξονες για κυβερνητική συνεργασία, ο Τσίπρας αναδείκνυε σαν βασικό στόχο της κυβέρνησης της αριστεράς «την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τον οικολογικό επανασχεδιασμό της ανάπτυξης». Τις προάλλες, όμως, μιλώντας στο Κόκκινο, ήταν πιο ειλικρινής, λέγοντας: «(...) θα ζητήσουμε και θα διεκδικήσουμε ισχυρή πολιτική διαπραγμάτευση για τους όρους επανένταξης της χώρας μας στο διεθνή και ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας». Δηλαδή, το εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, που για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν προτεραιότητα της κυβέρνησης που ορέγεται να σχηματίσει, δεν είναι τίποτε άλλο παρά θέμα διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, στην οποία έχει ήδη ξεκινήσει μια συζήτηση περί «ανάπτυξης». Μόνο που χτες, η Ν. Βαλαβάνη, βουλευτής πλέον του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε ότι ανάπτυξη στην ΕΕ θα γίνει με μισθούς 200 ευρώ και αναριοτώνταν «πώς μπορεί να ζήσει κανείς με 200 ευρώ».
-- Οπως έγραφε χτες ο «Ριζοσπάστης», στις 18 Μάη λήγουν ομόλογα ονομαστικής αξίας ύψους 4 δισ. ευρώ. Σημερινός «ιδιοκτήτης» φέρεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την οποία επίσης εξαίρεσαν από το «κούρεμα». Η Τράπεζα της λυκοσυμμαχίας είχε αγοράσει τα συγκεκριμένα κομμάτια «μπιρ παρά» από τη δευτερογενή αγορά, περίπου στο 50% της ονομαστικής αξίας, δηλαδή κοντά στα 2 δισ. ευρώ. Τώρα περιμένουν να τα πληρωθούν στο ακέραιο, βγάζοντας και αστρονομικό κέρδος 2 δισ. ευρώ. Χτες, δυο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ρωτήθηκαν για το τι θα κάνει μια «κυβέρνηση της αριστεράς» με τα συγκεκριμένα ομόλογα. Ο μεν Σταθάκης είπε ότι πρέπει να πληρωθούν, ο δε Σκουρλέτης ότι πρέπει να τα αγνοήσουν.
-- Ο Στρατούλης, βουλευτής κι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε με βεβαιότητα χτες σε συνέντευξή του στο «Βημα fm» ότι η κυβέρνηση της αριστεράς θα καταργήσει τα χαράτσια και θα επιστρέψει στο λαό τα χρήματα που έχουν ήδη καταβάλει. Σε άλλη συνέντευξη την ίδια ώρα, ο Λαφαζάνης, βουλευτής κι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ, αφού διαβεβαίωσε ότι τα χαράτσια θα καταργηθούν, σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θα επιστραφούν τα χρήματα που κατατέθηκαν ήδη γι' αυτό το σκοπό, είπε: «Αυτά θα τα δούμε, δεν είμαι έτοιμος αυτή τη στιγμή να σας πω ποια θα είναι μια κυβερνητική πολιτική».
Αλλα λέει ο ένας, άλλα λέει ο άλλος. Αλλα τάζουν τη Δευτέρα, άλλα λένε την Τρίτη. Και όσο ζορίζονται από την ανάγκη να πείσουν ότι το σύστημα μπορεί να τους εμπιστευτεί αναβαθμισμένο ρόλο στη διαχείρισή του, τόσο τα μαργαριτάρια θα αυξάνονται. Ολα αυτά, για να κλέψουν την ψήφο εκείνων που πλήττονται από τη βάρβαρη πολιτική και ψάχνουν να πιαστούν από τα μαλλιά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες και την ίδια ώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αντιφάσεις του. Αν έτσι κοροϊδεύουν το λαό πριν καν ορκίσουν την πολυθρύλητη «κυβέρνηση της αριστεράς», να φανταστεί ο λαός τι σκοπό έχουν αν πιάσουν το τιμόνι της διαχείρισης, σαν διάδοχοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

1η Μάη 2012- Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία Γρεβενών


1η Μάη 2012- Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία Γρεβενών

Συνάδελφοι, εργάτες, εργάτριες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες
Εκ μέρους του ΠΑΜΕ σας απευθύνουμε αγωνιστικό, ταξικό χαιρετισμό. Η κεντρική απεργιακή πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ που γίνεται σήμερα μπροστά στην πύλη της Χαλυβουργίας, δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Θέλει να δηλώσει την πίστη και την αποφασιστικότητά μας, να προσπαθήσουμε όλοι να οργανώσουμε σκληρό και μακροχρόνιο αγώνα όπως οι Χαλυβουργοί.
Για να αναχαιτίσουμε την νέα αντιλαϊκή λαίλαπα που έρχεται μετά τις εκλογές. Για να συγκεντρώσουμε δυνάμεις, να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία που θα παλέψει να ανατρέψει την εξουσία του κάθε Μάνεση και της τάξης του, και θα φέρει στην εξουσία την εργατική τάξη.
Να πάρει από τους καπιταλιστές τα κλειδιά της οικονομίας, τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τα λιμάνια, τα καράβια, τις τράπεζες, όλο τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο, και να τα αξιοποιήσει για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων. Να οικοδομήσουμε τη δική μας κοινωνία όπου όλοι οι εργαζόμενοι θα έχουν δουλειά, σπίτι, ασφάλιση, ελεύθερο χρόνο, διακοπές, εξασφαλισμένη σύνταξη, δωρεάν υπηρεσίες υγείας, παιδείας, πρόσβαση στην πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα.
Δεν πρέπει να αφήσουμε, να δημιουργηθούν νέες αυταπάτες, να περάσουν οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα. Τώρα τα ψέματα τέλειωσαν, δεν χωράνε ναι μεν, αλλά, ούτε κλαψουρίσματα. Τώρα τα πράγματα φαίνονται πιο καθαρά, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, οι δρόμοι ήταν και είναι δύο. Πάλη για εργατική εξουσία ή θα μας βάλουν πιο βαθιά μέσα στην κόλαση.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι. Από το βήμα αυτό, απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους και τους λέμε:
Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα. Ούτε περιμένοντας να σου λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές. Δεν βγαίνει τίποτα με το να περιμένεις να σου βγάλει άλλος “το φίδι από την τρύπα”. Δεν βγαίνει τίποτα με τον φόβο. Η ζωή έχει δείξει πως όποιος φοβάται θα σέρνεται μια ζωή κάτω.
Εξάλλου τώρα, δεν σου αφήσανε τίποτα για να φοβάσαι μην το χάσεις, παρά μόνο τις αλυσίδες σου. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει “εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου” γιατί δουλειά δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει “κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου”. Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες. Τα χρησιμοποιούνε για να διώχνουν τους πατεράδες και τις μανάδες τους από τη δουλειά επειδή κοστίζουν λιγότερο.
Τώρα δεν μπορείς να λες “δεν απεργώ για να μην με απολύσουν” γιατί σε απολύουν και χωρίς να απεργήσεις, χωρίς καν να έχεις περάσει έξω από την πόρτα του σωματείου σου. Τώρα δεν μπορείς να λες “να καθίσουμε ήσυχα για να μη γίνουμε Βουλγαρία” γιατί τώρα οι μισθοί που παίρνεις είναι όσο και της Βουλγαρίας.
Τώρα δεν έχεις καμία δικαιολογία, για να λες “νόμιζα ότι θα κάνουν αυτά που λέγανε”. Γιατί τώρα όλοι, εργοδοσία, αστοί, οπορτουνιστές, αντιμνημονιακοί και μη, πατριώτες, το μόνο που σου τάζουν είναι το πόσα θα χάσεις. Κανένας τους δε λέει πως θα σου δώσει αύξηση, αλλά ότι θα σου κάνουν τη λιγότερη μείωση.
Τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ή στέκεσαι όρθιος και ξεσηκώνεσαι παντού, ή σκύβεις το κεφάλι και περπατάς γονατιστός προς την καπιταλιστική κόλαση.

Συνάδελφοι
Ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε, το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς της τάξης μας. Στους νεκρούς του Σικάγο, του Μάη του ’36, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε με περηφάνια στα μάτια, λέγοντας τους ότι δεν γονατίσαμε, δεν τα προδώσαμε.
Δεν φτάνει μόνο να ξεσηκωθούμε. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλους, σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες. Μπροστά μας έχουμε βαρύ και μακρύ αντεργατικό χειμώνα. Δεν αρκούν οι αγώνες που ξέραμε μέχρι τώρα. Ο αντίπαλος είναι καλά οργανωμένος και διαθέτει πολλά μέσα.
Απαιτεί να οργανωθούμε σε όλους τους χώρους δουλειάς. Να προσανατολίσουμε καλύτερα τον αγώνα μας, ενάντια σε ΕΕ, εργοδοσία, στις δυνάμεις που τους στηρίζουν, με στόχο να πάρουμε στα χέρια μας αυτά που μας ανήκουν, δηλαδή τα πάντα.
Χρειάζεται να αποκτήσουμε αποφασιστικότητα, αντοχή, πειθαρχία. Να διώξουμε από το σβέρκο μας, σε όλους τους χώρους τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Είναι μεγάλη αυταπάτη να περιμένουν όσοι τίμιοι εργάτες τους ακολουθούν ότι μπορεί να αλλάξουν. Αυτοί εδώ και χρόνια, έχουν αλλάξει στρατόπεδο, δεν είναι με τους εργάτες, δένονται με χίλια νήματα με την αστική τάξη και το κράτος της, πληρώνονται από αυτούς. Δεν πρόκειται να φύγουν ούτε με παρακάλια, ούτε με διατάγματα της Βουλής, παρά μόνο όταν οι ίδιοι οι εργάτες με την πάλη τους, αποφασίσουν να τους διώξουν.

Συνάδελφοι
Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία της εργατικής πρωτομαγιάς το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μας βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γινόμαστε καλύτεροι.
Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους.
Οι αγώνες δε μετριώνται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθούν σημαντικά στην αφύπνιση συνολικά των εργαζόμενων, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα και σημεία αναφοράς.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι,
Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και τις εκλογές στις 6 Μάη. Με την ψήφο μας να μετατρέψουμε την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια σε δύναμη ενάντια στην ΕΕ, στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους τραπεζίτες, υπέρ της ανασύνταξης του κινήματος, και της κλιμάκωσης του αγώνα. Αν δεν γίνει αυτό, και οι εργάτες σκορπίσουν δεξιά κι αριστερά, στα διάφορα αναχώματα που τους έστησαν, τα πράγματα θα είναι χειρότερα.
Η πλουτοκρατία θα πάρει την ανάσα που χρειάζεται, για να ανασυγκροτήσει και να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό, και θα δυναμώσει την επίθεσή της σε βάρος της ζωής και της προοπτικής μας. Θα μεγαλώσει σε τμήματα εργαζόμενων η απογοήτευση και η ηττοπάθεια.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να παρασυρθούμε από τις προεκλογικές σειρήνες, από τους διάφορους περιφερόμενους μάγους και δήθεν μετανοημένους. Να κρίνουμε και να αποφασίσουμε με βάση τα δικά μας συμφέροντα και την πείρα μας. Να γίνουμε εμείς οι ρυθμιστές των εξελίξεων και όχι να αξιοποιήσουν την ψήφο μας για να ρυθμίσουν το σύστημά τους που παρουσιάζει προβλήματα.
Το δικό μας συμφέρον είναι, στις 7 του Μάη, όλοι όσοι είναι με την ΕΕ, με την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων, με τους κοινωνικούς διαλόγους και την ταξική ειρήνη, να βγουν από την κάλπη ανίσχυροι, φοβισμένοι, να πιάσουν πάτο.
Να τους χτυπήσουμε εκεί που τους πονάει. Να μην μπορούν να εφαρμόσουν με την ίδια ευκολία τα νέα αντεργατικά μέτρα αυτά που έχουν αποφασίσει με την ΕΕ. Με βάση αυτά πρέπει να κρίνουμε και να ψηφίσουμε, με τα έργα του καθένα και όχι με τις προεκλογικές υποσχέσεις.
Συνάδελφοι
Το μήνυμα της φετινής εργατικής Πρωτομαγιάς είναι το εξής: Όταν εμείς οι εργάτες εμπιστευτούμε τη δύναμή μας, το αποφασίσουμε, και οργανωθούμε, μπορούμε. Έχουμε τη δύναμη να συγκρουστούμε με την εργοδοσία, το κράτος και τους μηχανισμούς του και να νικήσουμε. Πως ο αντίπαλος μπορεί να είναι ισχυρός, αλλά δεν είναι ανίκητος. Ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης αποτελεί μεγάλο καρκίνωμα για το εργατικό κίνημα, μεγάλο εμπόδιο, μεγάλο στήριγμα της εργοδοσίας.
Να οργανωθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε κλάδο, να συστρατευτούμε με το ΠΑΜΕ. Να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε χώρο που αγωνίζεται. Να κάνουμε πράξη το ένας για όλους και όλοι για ένα. Να στηρίξουμε όλοι τον κάθε αγώνα όπως κάναμε με τη Χαλυβουργία.
Αυτό είναι που φοβάται ο αντίπαλος. Γι’ αυτό όλοι τους, εργοδοσία, Καρατζαφέρης, Σαμαράς, Βενιζέλος, ΕΕ, ΔΝΤ, ντόπιοι και ξένοι, έχουνε πέσει να αναχαιτίσουνε, να τσακίσουνε την εργατική-λαϊκή αντίσταση. Να χτυπήσουν το ταξικό εργατικό κίνημα. Προβάλουν συνεχώς το “νόμο και την τάξη”. Μέσα από τις τηλεοράσεις, τον τύπο, ορμάνε συντονισμένα σαν τις ύαινες ενάντια σε κάθε απεργία και κινητοποίηση. Σε κάθε δύναμη που αγωνίζεται όπως πχ με τους ναυτεργάτες, τους εργάτες της Ζώνης, τους Χαλυβουργούς, και άλλους.
Δεν τους ανησυχούνε οι θεατρικές παραστάσεις της Βουλής. Ούτε οι άσφαιρες αντιμνημονιακές κραυγές. Ούτε τα διάφορα δεξιά και αριστερά μοντέλα διακυβέρνησης και οι σκυλοκαβγάδες για τις κυβερνητικές καρέκλες. Τους φοβίζει η ταξική αφύπνιση των εργατών, η συνειδητοποίηση της δύναμής τους, η οργάνωση της πάλης τους, η εγκατάλειψη και απομόνωση των συμβιβασμένων.
Ξέρουν ότι ακόμα και αν δεν έρθουν όπως τα θέλουν τα πράγματα στις εκλογές, και δεν μπορούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να φτιάξουν κυβέρνηση, τα υπόλοιπα μπορούνε να τα κουμαντάρουν, να τα ελέγξουν. Δυσκολίες θα έχουν, μόνο αν βγει ενισχυμένη η ταξική γραμμή της ρήξης και της ανατροπής, γι’ αυτό όλοι τους μαζί την πολεμάνε. Αυτό ο κάθε εργάτης πρέπει να το γνωρίζει και να κάνει το κουμάντο του γιατί “μετά το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”.
Ο καθένας μας πρέπει να σκεφτεί κάτι πολύ απλό. Αν τώρα προεκλογικά έχουν πέσει όλοι πάνω στους εργαζόμενους, καταγγέλλουν τις συμβάσεις, συμφωνάνε και υπογράφουν μειώσεις μισθών, επιδομάτων, αδειών, συντάξεων, μιλάνε για απαγόρευση διαδηλώσεων, ακόμα και τις απεργίες, φανταστείτε τι θα κάνουν μετά τις εκλογές;
Να σκεφτούμε και κάτι άλλο. Τι θα κάνουν οι υπηρέτες του συστήματος αν με την ψήφο μας δεν τους κόψουμε τη φόρα αλλά τους επιβραβεύσουμε; Το σίγουρο είναι ότι θα ξεσαλώσουν, θα δυναμώσουν την επίθεση, θα μετατρέψουν τους χώρους δουλειάς σε πραγματική κόλαση, και από πάνω θα λένε ότι υλοποιούν τη λαϊκή εντολή, ότι ο λαός τους είπε να το κάνουν.
Ποιος θα μπορέσει μετά τις εκλογές να τους αντιμετωπίσει, να τους πολεμήσει; Θα τους αντιμετωπίσουν οι διάφορες αντιμνημονιακές δυνάμεις; Μα όλοι αυτοί είναι με την ΕΕ, που τη δική της πολιτική υλοποιεί το μνημόνιο.
Όλοι αυτοί είναι με τη λογική της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, που οδηγεί στη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, σε απολύσεις και σε μισθούς όπως της Κίνας και της Βουλγαρίας. Γι’ αυτό και χωράνε όλοι τους στο αντιμνημονιακό, πατριωτικό μέτωπο. Δεν έχει μείνει κανένας από αυτούς που μας τσάκισαν τη ζωή, από το Βενιζέλο ως τον Καρατζαφέρη, τον Παπαθεμελή και τη Χρυσή Αυγή που να μην δηλώνει πατριώτης, αντιμνημονιακός.

Άλλοι λένε δεν το είχαν διαβάσει, άλλοι λένε ότι είναι με το δεύτερο μνημόνιο, και όχι με το πρώτο. Άλλοι λένε ότι είναι ενάντια στους Γερμανούς αλλά είναι με τους Ρώσους, τους Κινέζους. Άλλοι ότι είναι ενάντια στους κακούς καπιταλιστές και είναι με τους πατριώτες καπιταλιστές. Τσακώνονται μεταξύ τους ποιος πρώτος έφερε την ΚΟΣΚΟ στο λιμάνι του Πειραιά, δηλαδή ποιος έφερε στο λιμάνι τον εργασιακό μεσαίωνα.
Κανένας τους όμως μέχρι τώρα δεν είναι ενάντια στους εφοπλιστές και με τους ναυτεργάτες. Ενάντια στους καπιταλιστές και με τους εργάτες. Κανένας τους δεν έκανε τίποτα για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των απεργών των κλάδων που αγωνίζονται, όλοι τους βρέθηκαν απέναντι με το μέρος της εργοδοσίας.
Θα τους αντιμετωπίσουν μήπως αυτοί που πιστεύουν ότι θα αλλάξουν την ΕΕ, ότι θα κάνουν ανθρώπινα τα μονοπώλια, ότι είναι καλύτεροι διαπραγματευτάδες από τους σημερινούς; Αυτοί που νομίζουν ότι θα αλλάξει σελίδα η ΕΕ με την εκλογή του Ολάν στη Γαλλία;
Μα ο Καρατζαφέρης δήλωσε ότι συμφωνεί στα περισσότερα με αυτά που λέει ο Ολάν. Προς τα εκεί δηλαδή θα αλλάξει η σελίδα; Αυτοί χρόνια τώρα μιλάνε για αλλαγή σελίδας. Βλέπουν συνεχώς αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, πότε με τον Κλίντον, πότε με τον Ομπάμα, πότε με το Ζοσπέν, πότε με τον Νταλέμα; Δεν υπάρχει έστω ένα μεγάλο ζήτημα που να έπεσαν μέσα στις προβλέψεις τους.
Γι’ αυτούς υπάρχει όμως ένα απλό ερώτημα. Γιατί ενώ λένε ότι θα πάνε μετά τις εκλογές να διαπραγματευτούν σκληρά στην ΕΕ, θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, δεν το χτυπάνε και τώρα προεκλογικά εδώ στην Ελλάδα;
Γιατί δεν το χτυπάνε στους εργοστασιάρχες, στους μεγαλέμπορους, στους εφοπλιστές, στους τραπεζίτες, γενικά στην εργοδοσία, αλλά αντίθετα πηγαίνουν οι ίδιοι σε δεκάδες χώρους γονατιστοί και υπογράφουν μαζί τους μειώσεις στους μισθούς; Πως γίνεται σήμερα να είναι αρνιά μπροστά στην εργοδοσία και μετά τις εκλογές να γίνουν ξαφνικά λιοντάρια;
Γιατί προβάλλουν ότι όταν έρθει η ανάπτυξη θα λύσει τα προβλήματα των εργαζόμενων; Και πριν την κρίση είχαμε ανάπτυξη και μάλιστα μεγάλη, και όσο μεγάλωνε αυτή, τόσο γέμιζαν τα θησαυροφυλάκιά τους και άδειαζαν οι τσέπες των εργαζόμενων.
Πως θα αλλάξει τώρα αυτό, αφού τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις, πάλι στα ίδια χέρια θα είναι, πάλι αυτοί θα κάνουν κουμάντο; Αν είναι κάτι που θα αλλάξει για τους εργάτες με τη νέα ανάπτυξη που θα έρθει, είναι ότι τώρα θα παίρνουν 200 και 300 ευρώ το μήνα, ενώ στην προηγούμενη έπαιρναν 700 και 800. Ότι τώρα η ανάπτυξη θα συνοδεύεται με μεγαλύτερη ανεργία. Γιατί η αυριανή ανάπτυξη, όπως και η χτεσινή, θα είναι υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των εργατών.


Συνάδελφοι
Οι εργάτες έχουν αποκτήσει μεγάλη πείρα, για να μην πέσουν θύμα του κάθε τσαρλατάνου, και τυχοδιώκτη. Ξέρουν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς σκληρό αγώνα. Ξέρουν ότι κάποια κυβέρνηση θα βγει. Το αφεντικό όμως είναι αυτός που έχει τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τα καράβια, τις τράπεζες και η τάξη του. Οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια, αυτοί την άλλη μέρα των εκλογών θα είναι στις θέσεις τους και θα συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο. Θα ζητάνε νέες μειώσεις, νέα προνόμια, νέες επιδοτήσεις, νέες εμπλοκές σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους όπως στη Συρία. Η εργατική τάξη πρέπει να είναι έτοιμη να αντιδράσει στο συμβιβασμό που θα επιδιώξει η νέα κυβέρνηση.
Το συμφέρον τους είναι να βγουν πιο ενισχυμένες οι δυνάμεις που θα στηρίξουν την οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης, την προσπάθεια για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας. Οι δυνάμεις που θα συνεχίσουν να είναι δίπλα σε όλους όσους αγωνίζονται.
Όταν οι άλλοι θα παραλαμβάνουν υπουργικές καρέκλες, και θα συζητάνε πως θα μειώσουν κι άλλο τους μισθούς, τις συντάξεις, τα μεροκάματα, πως θα βάλουν στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας, της διαδήλωσης, πως θα οργανώσουν την ελεημοσύνη στους άνεργους, στους άστεγους, στους πεινασμένους, οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, θα πρωτοστατούνε μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, στις λαϊκές γειτονιές.
Θα βοηθάνε τους εργαζόμενους, να οργανώσουν την πάλη τους, να σταθούν, όρθιοι, υπερήφανοι. Θα είναι δίπλα στους εργάτες της Κλωστοϋφαντουργίας, του Δέρματος, του Ιματισμού, του Τύπου που θα απεργήσουν μετά τις εκλογές. Δίπλα στους ναυτεργάτες, στους οικοδόμους, στους εργάτες της Ζώνης, στους τραπεζοϋπάλληλους, στους δημόσιους, στους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, στον κάθε άνεργο, νέο, συνταξιούχο.

Συνάδελφοι
Τώρα δημιουργούνται καλύτερες προϋποθέσεις να γενικευτεί ο αγώνας, να πάμε μπροστά. Ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αυτή πρέπει να είναι η απόφαση της σημερινής μας μεγάλης συγκέντρωσης. Από τη Δευτέρα ο πόλεμος στην όποια νέα κυβέρνηση συνεχίζεται πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά. Ούτε ώρα αναμονή, ούτε ώρα ανοχή. Εργατιά μπροστά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά
    Βασίλης Καραμήτρος
    Στέλεχος του Π.Α.ΜΕ.



Δελτίο τύπου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

  Είναι εξοργιστική η πρόταση της εισαγγελέως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για αθώωση του Ηλία Μίχου για το έγκλημα του βιασμού και της μα...